سقف کلاست آسمان

مجموعه مربی شایسته

خاله میم جیم گفت: «همه‌ی فضایی که من دارم یه اتاق بیست متریه با کلی بچه چطور می‌تونم به محیط خوب فکر کنم؟»

بابا آینه جواب داد:
«جای بزرگ و استاندارد مهمه، اما اگه یک ذره حواست رو جمع کنی، می‌تونی توی جایی قد یه غریبل بهترین خاطره‌ها رو برای بچه‌ها بسازی. می‌خواهم وقتی درباره محیط حرف می‌زنم، چشمات رو ببندی و دنیایی بچه‌ها را تصور کنی. بچه‌ها دنیا را خیلی متفاوت می بینن. سال‌ها پیش یه مدیر ژاپنی واگن‌های یه قطار اسقاطی رو به مدرسه تبدیل کرد. یه کم به ظرفیت‌های دوروبرت نگاه کن محیط فقط چهاردیواری کلاس نیست!»

کوچکی و بزرگی محیط مهم نیست. مهم این است که محیط را برای ساختن بهترین خاطره‌های بچه‌ها در نظر بگیریم.

گفتگوی خاله میم جیم و بابا آینه، این بار این‌طوری شروع می‌شود که تا پایان کتاب ادامه دارد. از همین گفتگوست که یک عالمه ایده‌های نو و بکر برای مربیان بیرون می‌آید.

اما این ایده‌ها چیست و مهم‌تر از همه درباره‌ی چه موضوعی است. اگر به اسم کتاب دقت کنید خیلی زود متوجه می‌شوید که موضوع چیست. “سقف کلاست آسمان”. اسم قشنگی هم دارد. شاعرانه هم هست. تصویرگر هم تمام خلاقیتش را به‌کار گرفته تا که آن را بامعناتر کند. روی الف آسمان تکه‌ای از تراشه‌ی یک مداد است. بابا آینه هم گویی تکه‌ای دیگر از تراش مداد را به دست گرفته و دارد در آسمان پرواز می‌کند.

فکر می‌کنم تا همین‌جا متوجه شدید که موضوع چیست. بله موضوع سقف کلاس است؛ همان‌جایی که ذهن‌ها را به سمت آسمان می‌برد. مکانی برای خیال‌پردازی کودکان. و چنانچه این سقف متفاوت باشد می‌تواند به خیال‌پردازی کودکان سمت و سویی هدفمند بدهد. و کاری کند که خیال‌پردازی کودکان در مسیر خلاقیت بیفتد.

کتاب سقف کلاست آسمان، فقط درباره‌ی سقف نیست. درباره تمام قسمت‌های کلاس است. درودیوار و حتی محیط بیرونی کلاس.

کتاب این مسئله را مطرح می‌کند که چگونه می‌شود محیط کلاس را برای کودکان دل‌چسب و متفاوت کرد تا آن‌ها با لذت بیشتری در آن حضور پیدا کنند. هیچ تردیدی هم در این نیست که چنانچه بشود محیط آموزش را برای کودکان مناسب‌سازی کرد مطالبی که در آنجا مطرح می‌شود عمیق‌تر در ذهنشان می‌ماند و بهتر به خاطر می‌سپارند.

بابا آینه برای این‌که خاله جیم میم بداند که برای کلاس و مهدش چه باید بکند، مثال‌های جالبی می‌زند. مثلا می‌تواند چند لاستیک را رنگ کند و با فاصله‌ای کنار هم بگذارد تا شکل پله به خودشان بگیرند و بچه‌ها روی آن راه بروند. درست است که این راه‌حل برای بیرون از کلاس است، اما برای داخل کلاس هم ایده‌های جالبی در کتاب سقف کلاست آسمان مطرح می‌شود.

اولین ایده‌ای که بابا آینه مطرح می‌کند برای وردی کلاس است. او به خاله میم جیم می‌گوید: آیا تابه‌حال فکر کرده است که یک روز کلاس را شبیه تارعنکبوت درست کند؟ یا تونلی بسازد که بچه‌ها از آن عبور کنند. حتما الان با خودتان می‌گویید انجام چنین کارهایی هزینه‌بر است. نخیر! این‌طوری نیست. بابا آینه به خاله میم جیم توضیح می‌دهد که چگونه با کمترین و ساده‌ترین امکانات این کار را انجام دهد. چگونه؟

کافی است برای این کار در چند مکان کلاس علامت و نشان‌هایی گذاشت و به بچه‌ها گفت این‌ها مسیر تونل است. یا در چند مکان چندتکه موکت گذاشت و به کودکان گفت آنجا جایی برای مطالعه است و یک جوری گوشه دنج کلاس است. گاهی هم می‌شود میز و صندلی را به شکلی چید که شبیه قطار شود.

هنگامی‌که یک مربی این کتاب را می‌خواند فقط به ایده‌های بابا آینه یا حتی خاله جیم میم فکر نمی‌کند. خواندن این کتاب باعث می‌شود که یک مربی فکر کند امکاناتی دارد. با این امکانات چه‌کارهایی که نمی‌شود کرد!

پشت جلد

خیلی دلم میخواست بچه‌ها همه‌ش سرزنده و شاداب باشن. اما واقعا این یه ذره جا خیلی وقت‌ها جوابگوی این همه بچه نبود.

هم من بریده بودم، هم اون‌ها. ما مونده بودیم و همین یه وجب جای کلاس و دیوارهایی که داشت قورتمون می‌داد!

تا اینکه سرو کله‌ی باباآینه پیدا شد…