یک دوست باحال یخی

الیوت پسر مؤدبی بود. صبح یک روز تعطیل پدر به او پیشنهاد کرد که به بازدید آکواریوم شهر بروند. با اینکه الیوت یاد شلوغی آنجا افتاد؛ اما خیلی مؤدبانه گفت پیشنهاد پدر خیلی هم خوب است و آن را قبول کرد.

وقتی رسیدند پدر روی نیمکتی نشست تا مجله‌اش را بخواند. الیوت هم بدون توجه به جمعیت انبوهی که دور مخزن آب جمع شده بود و نمایش شگفت‌انگیز عروس‌های دریایی را نگاه می‌کردند رد شد و به سمت انتهای راهرو رفت.

او چشمش به پنگوئن‌ها افتاد. الیوت با دیدن آن‌ها یاد خودش افتاد. درنتیجه وقتی‌که می‌خواستند برگردند؛ از پدر اجازه گرفت که یک پنگوئن داشته باشد.

پدر مخالفتی نکرد و حتی بیست دلار به او داد. الیوت هم رفت یک پنگوئن کوچک برای خودش خرید. پنگوئنی که بشود آن را توی کوله‌پشتی‌اش جا بدهد.

الیوت خیلی زود با پنگوئن دوست شد، یک دوست باحال یخی! طوری که حتی وقتی‌که می‌خواست برود کتابخانه و برای تحقیق در مورد پنگوئن کتاب بخرد او را با خودش برد.

هرچند نگهداری پنگوئن کمی سخت بود اما الیوت سعی کرد موقعیتی به وجود بیاورد که پنگوئن تا حدی راحت باشد. بااین‌حال این وسط یک‌چیزی هم کمی عجیب‌وغریب بود. آن‌هم رفتار پدر بود. او خیلی زود اجازه داد که پسرش یک پنگوئن داشته باشد اما چرا؟ این سؤالی است که در انتهایی کتاب معلوم می‌شود.

می‌گویند کودکانی که با حیوانات و پرندگان سروکار دارند نسبت به بقیه کودکان رفتار اجتماعی بهتری دارند. همچنین ازنظر عاطفی با دیگران مهربان‌تر هستند.

در این‌جا خوب است که کمی درباره این‌که چرا سروکله زدن با حیوانات و حتی مراقبت از آن‌ها توسط کودکان می‌تواند در برانگیختن حس‌های عاطفی آن‌ها موثر باشد، صحبت کنیم؛ شاید یکی از دلایل این باشد که کودک وقتی موجودی کوچک‌تر و ناتوان‌تر از خودش را می‌بیند، حس نگهداری و توجه‌اش بیشتر می‌شود. درنتیجه بعداً که بزرگ‌تر شد این را به انسان‌ها تعمیم می‌دهد.

این نگهداری و توجه به عروسک‌ها را هم می‌توان از این زاویه دید.

داستان این کتاب هم به همین موارد اشاره می‌کند. یعنی رابطه‌ی دوستی بین حیوانات و انسان .

داستان خیلی راحت و طبیعی دلیل این دوستی را توضیح می‌دهد. از همان آغاز، خواننده متوجه می‌شود که الیوت چگونه کودکی است. این توضیح هم خیلی طولانی نیست بلکه کوتاه و مختصر است.

کافی است خواننده هنگام خواندن کتاب به زمانی‌که پدر پیشنهاد رفتن به آکواریوم را می‌دهد توجه کند؛ همانجا که الیوت متوجه می‌شود کجا قرار است بروند؛ یک عالمه بچه‌ی پرسروصدا. تصویر این قسمت بسیار جالب است. الیوت روی مبلی نشسته است و برای تعداد زیادی عروسک که او را دوره کرده‌اند، کتاب می‌خواند.

تصاویر کتاب “یک دوست باحال یخی” نقش مهمی در انتقال مفهوم کتاب دارند حتی پایان غافلگیرکننده‌ی آن. کافی است به چهره‌ی پدر در تصاویر نگاه کنیم که به نظر می‌رسد او هم کودکی است مثل خود الیوت حتی با اینکه بزرگ شده است.

پشت جلد

داستان یک دوستی پردردسر با باحال‌ترین دوست یخی دنیا