متولد پاییز سال ۱۳۴۳ هستم و پاییزهای بسیاری را در مدرسه و دانشگاه گذرانده‌ام. با علاقه درس خواندم و از نمره اول شدن هیچ‌وقت غافل نبودم. نوشتن را از وقتی شروع کردم که موضوع انشای مدرسه "فواید گاو"بود. بعد این که فواید بیشتری برای گاو پیدا کردم عضو گروه‌های روزنامه‌نگاری مدرسه شدم. وقتی به دلیل انقلاب فرهنگی دانشگاه‌ها تعطیل شد بیکار نماندم. ازدواج کردم وصاحب دو فرزند شدم. تا این که یک روز دانشگاه‌ها باز شد و من بی‌معطلی مدرک کار شناسی رشته علوم تربیتی و کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی را گرفتم. روز دفاع از پایان نامه، دخترم که برای خودش خانمی شده بود شعر "زگهواره تا گور دانش بجوی" را برایم خواند و همه کف زدند. البته تا آن روز برسد من با مجله‌های کیهان بچه‌ها، سروش کودکان و دوست همکاری کرده و چندین کتاب نوشته بودم که توسط انتشارات بنیاد پژوهش‌های اسلامی چاپ شده بود. خوشبختانه کتاب‌های ماشینی که خواندن و نوشتن یاد گرفت و همسایه‌های تازه و آفرین به دردانه دختر یکی‌یکدانه را کارشناسان آموزش و پرورش پسندیدند و عنوان این کتاب‌ها از همان موقع تا حالا درلیست کتاب‌های پیشنهادی فارسی ابتدایی جاخوش کرده‌اند.
داستان‌هایم در سروش کودکان هم از طرف جشنواره مطبوعات وزارت ارشاد و فرهنگ به سال‌های ۱۳۷۸ و ۱۳۸۱ رتبه برتر را کسب کردند. بعد من بیشتر و بیشتر داستان نوشتم: می سی نو کوچولو (سال ۱۳۹۱ از سوی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کاندید کتاب سال شد)، برفی نقاش، شبح ترسو و مجموعه شش جلدی ماجراهای کارآگاه کوچولو. تا این‌که دست آخر کارآگاه پادی محبوبم را خلق کردم و کتاب‌های کارآگاه پادی در جنگل بلوط، کارآگاه پادی و دیو سیاه و کارآگاه پادی در کشتی ناخدا ماکارونی را نوشتم.
برای نوجوانان هم کتاب اژدی‌های خفته را نوشته‌ام و البته چندین کتاب هم زیرچاپ دارم. این روزها که با عشق بیشتری مشغول نوشتن هستم از این که بیست سال در دانشگاه‌های پیام نور و آزاد وعلمی کاربردی تدریس کرده و همین مدت در مراکز مشاوره در خدمت دانشجوها و خانواده‌ها بوده‌ام خشنود و راضی‌ام.