داگلی بغلی

ماجرای این کتاب، چگونگی شکل‌گیری شخصیت داگلی و در واقع اولین داستانِ مجموعه داگلی بغلی محسوب می‌شود.

همه‌چیز از یک روز بهاری از ته یک غار تاریک و عمیق شروع شد.

صدای خمیازه‌ی کش‌داری به گوش رسید. این صدای یک بچه خرس بود. بچه‌خرسی به نامداگلی یا همان داگلی بغلی. چرا بغلی؟

داگلی تا چشمش را باز کرد گفت: من بغل می‌خواهم. بله انگار (به‌قول‌معروف) ناف این بچه‌ را از همان اول به بغل بسته بودند.

داگلی (که هنوز به داگلی بغلی معروف نبود) لباس خوابش را به زور درآورد، موهایش را برس کشید و شال گردنش را بست. او برای پیدا کردن بغل به راه افتاد. راهی شد تا یک بغل خوب پیدا کند. و در نهایت برای این‌که بداند چه چیزی مناسب بغل کردن است خیلی چیزها را امتحان کرد؛ اول یک سنگ بزرگ و بعد یک درخت. از همه چیز جالب‌تر بغل‌کردن برگ‌ها بود چون از داخلشان یک عالمه گوسفند پا به فرار گذاشتند. این گوسفندان ناقلا در بقیه قسمت‌های مجموعه هم حضور دارند.

خلاصه داگلی بغلی خیلی چیزها را بغل کرد اما هیچ‌کدام، آن بغلی که دلش می‌خواست نبود. می‌توانید حدس بزنید بغلی که داگلی خیلی دوست داشت چه بود؟

شاید تکراری باشد اما اینجا بازهم می‌گویم تا داستان را تا انتها نخوانید و کشف نکنید بغل خوب چه بود راز و نکته‌ی اصلی کتاب هم پی نمی‌برید. مهم‌تر از همه کشف نخواهید کرد که از خانه بیرون رفتن و گشت‌و گذار چه معنای مهمی در خودش دارد.

به نظرم چیزی که کتاب داگلی‌بغلی را برجسته کرده، شخصیت‌های متفاوت آن است. مهم‌ترین شخصیت این داستان‌ها همین داگلی است. بامزگی‌اش هم به بغل کردنش است. این بغل کردن فقط به معنی ابراز محبت نیست، نشانه بزرگی هم هست. داگلی اگر بتواند حاضر است تمام دنیا را در بغل گرم و مهربانش بگیرد.

در داستان‌های داگلی بچه‌ها با تعامل، دوستی و محبت به دیگران آشنا می‌شوند.

پشت جلد

تاحالا شده دلت یک بغل خیلی بزرگ بخواهد؟

خُب… داگلی دلش می‌خواهد…

یک بغل گرم و نرم و حسابی!

بیشتر بدانید

√مجله گاردین درباره نویسنده کتاب‌های داگلی و تصویرسازی‌هایش نوشته: «تصویرگری ملینگ هم مانند نثرش هیجان‌انگیز و جذاب است.»