گاهی نویسندگان برای به روزرسانی افسانه‌ها و قصه‌های قدیمی از دو روش زیر استفاده می‌کنند؛
۱- بازنویسی
۲-بازآفرینی
در بازنویسی، نویسنده متن قبلی را با زبان امروزی می‌نویسند. یعنی واژه ها و جملاتی را که ممکن است برای کودک امروزی ناآشنا باشد، دست کاری می‌کند. اما گاهی آن‌را بازآفرینی می‌کند به این شکل که ساختار و طرح قصه اصلی را می‌گیرد و داستانی جدید می‌نویسد.
نویسنده این کتاب یعنی کجی میم هاپکنیز سعی کرده یک قصه‌ی قدیمی را بازآفرینی کند.
در این قصه کلاه دختر گاوچرانی که سوار بر اسبش می‌تازد، داخل چاهی می‌افتد. اما او نمی‌تواند کلاه را از چاه بیرون بیاورد. آن‌جا قورباغه‌ای هست که می‌تواند این کار را بکند در عوض برای دخترک شرطی می‌گذارد.
حتماً تا اینجا متوجه شده‌اید که این داستان شبیه کدام قصه قدیمی است، بله! «قصه‌ی شاهزاده‌ و قورباغه.» اما این دو باهم فرق زیادی دارند. اگر بخواهم فرق آن‌ها را بگویم ممکن است قصه لو برود چراکه جذابیت دوباره‌خوانی یک قصه در تغییراتی است که نویسنده در آن به وجود می‌آورد. باید کتاب را خواند و متوجه شد و به این فکر کرد چه خوب است گاهی روایت‌های قدیمی را برای امروزی‌ها بازآفرینی کرد.

پشت جلد

رباجو هرروز در مراتع غبارآلود پرزسه می‌زند، هر جنبنده‌ای را به کمند می‌کشد و دلنگ و دییلینگ گیتار می‌زند. وقتی این دخترِجوانِ شیطان را در مخمصه‌ای گرفتار می‌شود، تنها موجودی که می‌تواند کمکش کند یک وزغ شاخدارِ مزاحم است. اما شرط کمک او این است که دختر، اول سه خواسته‌ی او را برآورده کند. سه خواسته‌ای که اصلا خوشایند او نیست…

بوک‌لیست می‌نویسد:

«داستان شاهزاده قورباغه به شکلی نو و امروزی درآمده، و حال و هوای جنوب غرب را به خود گرفته است. مخاطبین کتاب گاه می‌خندند و گاه چهره در هم می‌کشند. متن و تصویر با هم لذتی دوگانه برای خوانندگانش به ارمغان می‌آورد.»

درباره شازده غوک شاخدار در کتابک