این گوزن مال من است

نویسنده‌ی داستان “این گوزن مال من است” این بار سراغ طبیعت رفته و یک داستان زیست‌محیطی عالی نوشته است.

داستانی که در آن نمی‌گوید با حیوانات مهربان باشیم، توی طبیعت زباله نریزیم، آب را آلوده نکنیم… بلکه در لایه‌های داستانش به شکل غیرمستقیم به این مسائل اشاره کرده است.

پسری به اسم ویلفرد گوزنی پیدا می‌کند؛ او خیلی خوشحال است و تصور می‌کند که آمدن این گوزن بی‌دلیل نیست. ویلفرد سعی می‌کند به حیوان یاد دهد چطور یک حیوان دست‌آموز باشد و برایش قوانینی هم تعیین می‌کند. مثلاً در قانون ۴ گفته‌شده بود: وقتی ویلفرد به موسیقی دلخواهش گوش می‌دهد سروصدا نکند.
قانون شماره ۷
قانون شماره ۱۱

اما واقعیت این است که طبیعت وهرچه درآن است متعلق به یک نفر نیست، قانون اصلی و واقعی همین است.

کتاب کار مشترکی‌است از الیور جفرز نویسنده و الیور جفرز تصویرگر. به نظرمی‌آید هنگامی‌که الیور جفرز نویسنده داستانی را می‌نویسد الیور جفرز تصویرگر هم از آغاز به تصاویر آن فکر می‌کند و آن را در ذهنش می‌سازد.

درباره این گوزن مال من است در کتابک