دخترکی را تصور کنید که تنهاست. او از بی‌توجهی‌های پدر پرمشغله‌اش ناامید است. به دنیای خیال‌انگیزش باز‌می‌گردد، اما این بار با پدر…

همه‌ی ما با کودکانی سروکار داشته‌ایم که تخیل کردن و غوطه‌وری در افکار خود را زیاد تجربه می‌کنند. کودکانی که مدت‌ها با خود حرف می‌زنند. چندین شخصیت را بازی می‌کنند. به جای اشیا حرف می‌زنند، سوال می‌کنند، جواب می‌دهند و حتی ممکن است مثلاً از روی اشیای خانه به پایین بپرند اما از کلام‌شان پیداست که دارند از هواپیما یا هلیکوپتر می‌پرند یا چتر نجات‌شان باز شده و آن‌ها با خیال راحت در آسمان‌ها شناور شده‌اند.

گاهی هم در میان شخصیت‌ها و گفتگوهایش می‌توان فهمید که چه کودک با چه مسئله‌ی ذهنی یا سوال پیچیده یا ساده مواجهند.

با چنین کودکانی چه می‌کنید؟ مداخله می‌کنید؟ گفتگو می‌کنید؟ می‌پرسید مثلاً کلمه‌ی فلان که گفتی چه بود؟ یا نه خودتان را به راه دیگری می‌زنید و سعی می‌کنید فعالانه گوش کنید تا درون دنیای زیبای آنان بروید؟

یک راه تعامل با چنین کودکان شگفت‌انگیز و فعالی که قوه‌ی تخیل بالایی دارند این است که کتاب‌های تصویری برای‌شان بخوانید! مثل همین مجموعه سه گانه که بدون کلام اند و می‌توان ده‌ها، صدها و حتی هزاران قصه را از روی آن برای کودکان خواند و تعریف کرد و در گفتگو با آن‌ها خلق کرد.