کتاب بردن سیرک به کتابخانه؟ هرگز!

دخترک یک آگهی می‌بیند که روی آن نوشته است :«در کتابخانه، هر کاری دلت بخواهد، می‌توانی انجام بدهی.

همه می‌دانند که کتابخانه جای ساکت و آرامی است. سر و صدا باعث حواس‌پرتی می‌شود و هیچ‌کس دوست ندارد وقتی مطالعه می‌کند حواسش پرت شود. اما دخترک داستان ما ایده‌های عجیبی دارد.

او می‌خواهد توی کتاب‌خانه سیرک راه بیاندازد. کتابدار سعی می‌کند او را منصرف کند ولی دخترک جواب می‌دهد که قوانین کتاب‌خانه را می‌داند و …

یک سیرک بی سر وصدا؟ و بی خطر؟ و در عین حال سرگرم کننده! …

این کتاب یکی از سه کتابِ مجموعه‌ی “هرگز” است که در آن نویسنده با شیوه خاصی داستانش را پیش می‌برد.

مهم‌ترین ویژگی کتاب‌ها این است که داستان به‌صورت خطابی نوشته‌شده که در اصطلاح داستان‌نویسی به آن دوم‌شخص می‌گویند. در این شیوه نویسنده داستان را به‌گونه‌ای پیش می‌برد که گویی شخصیت اصلی جلوی آینه ایستاده و خودش را خطاب قرار می‌دهد.

در این روش خواننده می‌تواند با گذاشتن خودش به جای شخصیت مورد خطاب تصور کند تمام این اتفاقات برای خودش پیش می‌آید. این ویژگی باعث می‌شود که خواننده با کتاب ارتباط صمیمانه و بهتری برقرار کند.

*کودکان اغلب فکر می‌کنند که قوانین دست‌و‌پاگیر هستند. آن‌ها می‌گویند: اصلا چرا نباید هرکاری که دوست داریم انجام دهیم؟ این همه قانون و مقررات فقط مارا در چهارچوبِ سختی قرار می‌دهند. وقتی به کسی آسیبی نرسد یا مشکلی ایجاد نشود چرا باید قانونی وجود داشته باشد؟
اما پیام داستان دقیقا همین است؛ شاید به‌ظاهر بشود گاهی قوانین را نادیده گرفت اما این که هرجایی و هرکاری قانون خودش را دارد. حتما دلیل مهم و قابل قبولی دارد.*

پشت جلد

وقتی می‌گویند در کتابخانه، هرکاری دلت بخواهد می توانی انجام بدهی، منظورشان این نیست که می توانی توی کتابخانه سیرک راه بیندازی!

باور کن!